Με αφορμή τις ταινίες που περιέχουν σκηνές βίας και την παρακολούθηση τους απο ανήλικους θεατές

Με αφορμή ταινία που προβάλλει σκηνές βίας αλλά και συμπεριφορές που συνδέονται με ψυχοπαθολογία, έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση τόσο σε δημοσιογραφικό  όσο και σε επίπεδο κοινωνίας, που περιστρέφεται γύρω από το εάν τέτοιου είδους ταινίες «πρέπει» ή δεν «πρέπει» να τις παρακολουθούν ανήλικα αγόρια και ανήλικα κορίτσια. Και αν ναι από ποια ηλικία ακριβώς και αν όχι τι πρέπει να κάνουν οι γονείς;

Φυσικά η συζήτηση μπορεί να έχει πάρει τώρα μεγάλες διαστάσεις αλλά υφίσταται εδώ και δεκαετίες και απασχολεί στην καθημερινότητα τόσο γονείς όσο και διάφορους κλάδους της επιστήμης.

Οι έρευνες είναι πολλές, και κάποιες δείχνουν μια μικρή συσχέτιση εμφάνισης επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών  με την έκθεση τους σε σκηνές βίας. Ωστόσο σε άρθρο τους οι Busching, Allen και Anderson (2015) καταλήγουν ότι οι σκηνές βίας ενδέχεται να δώσουν ένα λάθος μήνυμα στα παιδιά για το ποια συμπεριφορά είναι κοινωνικά αποδεκτή αλλά και να επηρεάσουν την ίδια τη σκέψη τους και το συναίσθημα τους για την ίδια τη βία. Επίσης συνδέουν τη βία με προβλήματα συγκέντρωσης, παρορμητικότητα αλλά και μείωση της ενσυναίσθησης.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η αριστοτελική θεωρία της κάθαρσης (Aristotle & Fuhrmann, 1982) σύμφωνα με την οποία η θέαση σκηνών βίας «εκτονώνει» τους θεατές και άρα μειώνεται η επιθετικότητα.

Σε όλες τις περιπτώσεις «Το Χαμόγελο του Παιδιού» συμβουλεύει τους γονείς να ακολουθούν τις οδηγίες σήμανσης ηλικιακής καταλληλότητας τόσο για τις ταινίες όσο και για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ωστόσο η ωριμότητα ενός ανθρώπου δεν βρίσκεται σε αποκλειστική συσχέτιση με την ηλικία καθώς επιδρούν και άλλοι παράγοντες (εμπειρίες του παιδιού, προηγούμενα ερεθίσματα, αντιληπτική ικανότητα κ.α.) επιπροσθέτως δίνονται οι παρακάτω συμβουλές:

• Βασική συμβουλή είναι να παρακολουθήσετε το έργο μαζί με το παιδί, να ξέρετε για τι θα συζητήσετε, τι είδε το παιδί
• Συζητήστε και διερευνήστε στη συνέχεια τι μήνυμα πήρε το παιδί, τι κατάλαβε
• Απαντήστε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις του
• Διευκολύνετε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματα του για αυτό που είδε
• Εξηγήστε τις πραγματικές συνέπειες της βίας τόσο στον άνθρωπο που την ασκεί όσο και στους γύρω του
• Διδάξτε εναλλακτικούς τρόπους αντίδρασης και επίλυσης διαφορών

Σε όλες τις περιπτώσεις χρειάζεται να αφιερωθεί χρόνος στο παιδί αλλά και να παρατηρηθεί η συμπεριφορά του το επόμενο διάστημα.

Καθώς αποτελεί ένα μεγάλο θέμα συζήτησης και έρευνας, προτρέπουμε τους γονείς για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση να καλέσουν στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111» ώστε να συζητήσουν  με έναν ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να τους  απασχολούν σε σχέση με το παιδί τους.

Βιβλιογραφία.
Aristotle, & Fuhrmann, M. (1982). Poetik (Griechisch / Deutsch). Universal Bibliothek: 7828 [2]. Stuttgart: Philipp Reclam.
Busching, R., Allen, J. J., & Anderson, C. A. (Violent media contents and effects. In J. F. Nussbaum (Ed.), Oxford Research Encyclopedia of Communication. New York: Oxford University Press. August, 2015.