Οι αγκαλιές μας! Το πιο μεγάλο δώρο που μπορείς να προσφέρεις σε ένα παιδί

Το ημερολόγιο έδειχνε Σάββατο. Μέρα ηλιόλουστη. Μια μέρα δική μας για παιχνίδι, βόλτες, τραγούδι και χορό. Με μια λέξη: ξεγνοιασιά.

Τρέξαμε όλοι στην αυλή για ομαδικό παιχνίδι και δραστηριότητες. Εκείνες τις μέρες που ο ήλιος, παρά το κρύο, έρχεται σαν χάδι στα πρόσωπα τους και όλο χαρά κοιτούν ψηλά για να τον φέρουν ακόμα πιο κοντά!

Η Μαρία έφυγε ξαφνικά από το παιχνίδι. Θέλησε να μείνει μόνη της. Πήγα κοντά της και έσκυψα στα γόνατα για να βλέπω το πρόσωπό της. Ήταν ευαίσθητη και είχε ήδη δακρύσει. Δεν την ρώτησα τίποτα παρά την πήρα σφιχτά στην αγκαλιά μου. Μείναμε αγκαλιασμένες για πολύ ώρα. Όταν με κοίταξε με τα μεγάλα της μάτια, κατάλαβα τι συνέβαινε.

-Νομίζω πως ξέρω γιατί κλαίς.

-...

-Θέλεις να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε όταν είσαι στενοχωρημένη;

-Ναι! Θέλω πολύ!

-Να, λοιπόν, όταν θα είσαι στεναχωρημένη θα έρχεσαι και θα κάνουμε μεγάλες αγκαλιές! Τις πιο μεγάλες και τις πιο δυνατές! Και θα είναι οι δικές μας αγκαλιές!

Χαμογέλασε και με έκανε ακόμα μια μεγάλη αγκαλιά! Σαν το πιο μεγάλο δώρο που μπορείς να προσφέρεις φροντίζοντας ένα παιδί. Δίνοντας ακόμα μια ανάμνηση με κάθε τέτοια αγκαλιά, με κάθε τέτοια δυνατή στιγμή.

Στα εύκολα και στα δύσκολα των παιδιών μας. Σαν μια αγκαλιά που άνοιξε και θα είναι πάντα ανοιχτή για τα μικρά και τα μεγάλα μας παιδιά. Ακόμα και όταν ανοίξουν τα φτερά τους θα είμαστε πάντα εκεί. Μια λέξη. Μια σκέψη. Μια φροντίδα. Μια υπόσχεση.  Μια αγάπη. Όπως θα ήθελε και ο μικρός μας Ανδρέας. Σαν ζέστη αγκαλιά!

*Το κείμενο γράφτηκε από τους εργαζόμενους που μεγαλώνουν τα παιδιά μας στα Σπίτια του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού».