Εθελόντριά μας γράφει για το Χαμόγελο κάθε παιδιού!

Είμαι δασκάλα σε Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας ,αγαπώ ιδιαίτερα τα παιδιά, τη φύση και τα χρώματα, ενώ πριν λίγο καιρό, ένιωσα την ανάγκη να προσφέρω εθελοντική εργασία στον οργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Οι άνθρωποι που εργάζονται στον οργανισμό μού εξήγησαν πως έχουν μεγάλη ανάγκη από εθελοντές στην αποθήκη. Στην αρχή απογοητεύτηκα λίγο, γιατί μ’ αρέσουν οι κατασκευές και ήθελα να προσφέρω στο δημιουργικό εργαστήρι. Μετά, όμως, σκέφτηκα πως σημασία δεν έχει μόνο το τι αρέσει σε εμένα να κάνω, αλλά και ποιες είναι οι ουσιαστικές ανάγκες ενός οργανισμού. Η προσφορά μου στην αποθήκη ήταν σπουδαιότερη τη δεδομένη στιγμή. Άλλωστε, ο εθελοντισμός προϋποθέτει διάθεση για συνεργασία. Κρατώντας αυτό στο μυαλό μου, αποφάσισα να συνεργαστώ με τους ανθρώπους του οργανισμού και η προσφορά μου να είναι ουσιαστική.

Την πρώτη μέρα, μπαίνοντας στην αποθήκη, βλέπω μπόλικες σακούλες με ρούχα και παιχνίδια, κούτες γεμάτες με διάφορα αγαθά, μεγάλα τραπέζια και πολλά ράφια με όλων των λογιών τα πράγματα που έχει ανάγκη μια οικογένεια. Το πλήθος των αγαθών τεράστιο. Αντιλαμβάνομαι πως χρειάζονται πολλοί εθελοντές ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ο χώρος σωστά. Σαστίζω για λίγο. Άγνωστος ο χώρος για μένα και σκέφτομαι από πού και πώς να ξεκινήσω. Οι εργαζόμενοι, όμως, του οργανισμού με καθοδηγούν, απαντούν σε όλες μου τις απορίες και μ’ αφήνουν να οργανώσω τον χώρο όπως θέλω εγώ, προκειμένου να λειτουργήσω καλύτερα. Οργανώνω τον χώρο μου και αρχίζω να κατατάσσω τα ρουχαλάκια ανά ηλικία. Δυσκολεύομαι λίγο στην αρχή, αλλά περνώντας οι μέρες βρίσκω τους ρυθμούς μου. Η εξαιρετική συνεργασία με την κυρία Άννα, μια πιο έμπειρη εθελόντρια από μένα, κάνει το έργο μας εύκολο, γρήγορο και αποτελεσματικό. Τον τελευταίο καιρό, ξέρω ακριβώς τι να κάνω εύκολα και γρήγορα. Η συνεργασία όλων μας, πέρα από την αποδοτικότερη λειτουργία του οργανισμού, με κάνουν να νιώθω πολύ όμορφα. Κάθε μέρα βιώνουμε την ομορφιά και την αγάπη.

Ως δασκάλα, γνωρίζω πως πολλά παιδιά έχουν άμεση ανάγκη από ρούχα και άλλα αγαθά. Σκέφτομαι, λοιπόν, ποιο είναι σπουδαιότερο; Να κατασκευάσω κάτι στο εργαστήρι ή να βοηθήσω ώστε να ντυθούν, να τραφούν, να παίξουν τα παιδιά που έχουν άμεσα ανάγκη τέτοια αγαθά που για πολλούς θεωρούνται δεδομένα, αλλά δεν είναι. Το δεύτερο για μένα είναι πιο σπουδαίο. Μέσα στην αποθήκη είμαι τυλιγμένη από τα χρώματα που πολύ αγαπώ και συνεργάζομαι καθημερινά με ανθρώπους με τους οποίους νιώθω όμορφα. Είναι μεγάλη μου τιμή να περνούν από τα χέρια μου ρουχαλάκια που θα φορεθούν από μικρά παιδάκια και που την επόμενη φορά που θα πάνε στο σχολείο τους, μαζί με τα καινούρια τους ρούχα θα φορέσουν κι ένα τεράστιο χαμόγελο στα πρόσωπά τους!