Επίσκεψη στον Φάρο

Τα καλοκαίρια μας έχουν γεύση από θάλασσα και ανεμελιά. Κολύμπι και παιχνίδια στην άμμο. Σήμερα με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα των Φάρων μιλήσαμε για την ναυτική παράδοση που θέλει σε όλη την Ελλάδα να έχουμε Φάρους ως πολιτιστική κληρονομιά και σύμβολα του δικτύου της ασφαλούς ναυσιπλοΐας! 

Ο Φίλιππος εντυπωσιασμένος από την ιστορία των Φάρων έδωσε την ιδέα να πάμε ως τον κοντινό μας Φάρο μόλις λίγα λεπτά από το Σπίτι μας. Βάλαμε τα πλάνα μας σε εφαρμογή. Πήραμε τις φωτογραφικές μας μηχανές και ανηφορίσαμε ως την παραλία που απέχει από το Φάρο ελάχιστα. 

Στη διαδρομή πιασμένοι χέρι με χέρι, ψάχναμε τραγούδια για τους Φαροφύλακες  και τις μοναχικές τους ιστορίες στους ψηλούς Πύργους των Φάρων. 

Λίγο πριν το σούρουπο είχαμε ήδη φτάσει στην μεγάλη κατηφόρα. Η μικρή Στέλλα ανυπομονούσε όσο τίποτα άλλο να βγάλει τις δικές της φωτογραφίες. 

-Στον Φάρο ζουν και άνθρωποι; 

-Οι Φάροι ήταν κατοικίες παλιά για τους Φαροφύλακες. Ήταν εκείνοι που άναβαν τα μεγάλα φώτα για να φωτίζουν τα ταξίδια των καραβιών και τις θάλασσες των ναυτικών!

-Είναι όμορφα να ζεις στη θάλασσα, είπε η Στέλλα.

-Είναι ευλογία που το Σπίτι μας είναι τόσο κοντά στη θάλασσα! Είμαστε και εμείς θαλασσινοί! Σαν τους ναυτικούς! είπε η Αλίκη.

Αγκαλιαστήκαμε καθώς περπατούσαμε δίπλα στο κύμα! Ο ήλιος είχε δύσει ήδη και τα χρώματα ήταν μαγικά! 

-Στέλλα, κοίτα! Άναψε ο Φάρος! 

Τα μάτια τους έλαμψαν! Έβγαλαν πολλές φωτογραφίες! Για να θυμούνται την στιγμή! Την ημέρα που σκέφτηκαν ότι σε εκείνα τα μικρά σπίτια ζούσαν άνθρωποι που ήταν ο Φάρος των Ναυτικών και των καραβιών! Η σκέψη ότι κάποιος τους πρόσεχε. Μέρα και νύχτα!

Έτσι σκεφτήκαμε ότι και τα δικά μας Σπίτια είναι μια μεγάλη αγκαλιά και σύμβολο της πίστης ότι κάποιος τα προσέχει μέρα και νύχτα, κάθε εποχή του χρόνου. Πάντα εκεί! Δίπλα τους! Ο Φάρος τους! Ένα μεγάλο φωτεινό Σπίτι! Τα Σπίτια μας!