9 Νοεμβρίου: μια μέρα με ιδιαίτερη σημασία για όλους τους ανθρώπους του «Χαμόγελου»

Η 9η Νοεμβρίου είναι μια μέρα με ιδιαίτερη σημασία για όλους εμάς τους ανθρώπους του «Χαμόγελου». Όσοι εργαζόμαστε στα Σπίτια αλλά και οι πολύτιμοι εθελοντές μας ξέρουμε πόσο εξοικειωμένα είναι τα παιδιά μας με τη μορφή του Ανδρέα και την ιστορία του.

Αυτή τη μέρα λοιπόν, που φέτος συμπληρώθηκαν 24 χρόνια απουσίας του από τη ζωή, καθίσαμε όλοι μαζί και σκεφτήκαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τον τιμήσουμε.
 

Κάποιοι θα σκεφτούν ότι ο θάνατος ίσως είναι ένα θέμα ταμπού για να προσεγγιστεί από μικρά παιδιά, όμως δεν είναι έτσι. Ο χαμός του μικρού Ανδρέα προκάλεσε αναμφίβολα πόνο και θλίψη, δεν περιορίστηκε όμως μόνο εκεί. Με το όραμά του, όπως ακριβώς το αποτύπωσε στο ημερολόγιό του, έδωσε συνέχεια στην ύπαρξή του ξεκινώντας ένα έργο του οποίου τις διαστάσεις ίσως ούτε ο ίδιος μέσα στην παιδικότητά του δε θα μπορούσε να φανταστεί.
 

Με σύνθημα την αγάπη, την προφορά και την ομαδική δουλειά, φτάσαμε στο σήμερα, 24 χρόνια μετά, το χαμόγελο ενός παιδιού να συνεχίζει να υπάρχει μέσα από τα χαμόγελα των χιλιάδων παιδιών που βοήθησε, βοηθά και θα συνεχίσει να βοηθά.
 

Για εμάς στο Σπίτι της Ηρακλείτσας, ο Ανδρέας είναι το «Σπίτι» μας. Και αυτό ακριβώς απεικόνισαν τα παιδιά στην ομαδική εργασία που έκαναν. Ο καθένας όπως μπορούσε ζωγράφισε τι είναι για τον ίδιο το Σπίτι μας. Άλλος έκανε λουλούδια, άλλος χρωματιστά συννεφάκια, άλλος ανθρώπους χαμογελαστούς.
 

Και πάνω από όλα, η φωτογραφία του μικρού Ανδρέα, να μας κοιτάζει και να μας θυμίζει από πού άρχισαν όλα.
 

*Το κείμενο γράφτηκε από τους εργαζόμενους που μεγαλώνουν τα παιδιά μας στα Σπίτια του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού»