25 Χρόνια Χαμόγελο, Χωρίς τους Εθελοντές μας …δε γίνεται: Μύριζε…Χριστούγεννα
03 Δεκεμβρίου 2020
Μύριζε…Χριστούγεννα
Μόλις περνούσα την πόρτα της κλινικής. Ήταν Νοέμβριος μα όλα θύμιζαν Χριστούγεννα...
Ο Αϊ Βασίλης στην είσοδο με «καλωσόρισε» και μου «υπενθύμισε» πως οι γιορτές πλησιάζουν. Περνώντας από το σαλόνι αναμονής, κοίταξα το ρολόι και συνειδητοποίησα πως είχα έρθει λίγο νωρίτερα. «Δεν πειράζει», είπα μέσα μου και άνοιξα την πόρτα του τμήματος. Οδηγήθηκα στο γραφείο της κοινωνικής υπηρεσίας. «Καλησπέρα», αναφώνησε η κυρία Χαμόγελο τακτοποιώντας τα παιχνίδια. «Ο μικρός σου φίλος όλη τη βδομάδα σε περίμενε». «Μα με θυμάται..;», σκέφτομαι. «Δυο φορές παίξαμε», όταν ξάφνου ακούω από το βάθος του διαδρόμου το όνομά μου. Και πριν προλάβω να καταλάβω ποιος με αναζητά, ο μικρός μας φίλος μόλις έχει αντιληφθεί την άφιξή μου. «Πάμε να παίξουμε», μου λέει. Και έτσι ξεκίνησε μια ακόμη δημιουργική απασχόληση: χειροτεχνίες, κατασκευές, χριστουγεννιάτικα δέντρα, στολίδια, τραγούδια ακολούθησαν εκείνη την Παρασκευή.
Aκολούθησαν κι άλλες Παρασκευές…οι μήνες πέρασαν και φτάσαμε αισίως στα τέσσερα χρόνια με πολλές αναμνήσεις, φιλίες, απώλειες αλλά και πολλές πολλές μικρές ευτυχισμένες στιγμές, παιχνίδια, χαμόγελα, αγάπη! Aρκετά για να απαλύνουν έστω και λίγο τη δύσκολη καθημερινότητα του νοσοκομείου.
Ο μικρός μας άγγελος «έφυγε» ένα μακρινό ταξίδι αλλά η φιλία μας ζει για πάντα μέσα στην καρδιά μου..!
*Μαριάντζελα, Εθελόντρια Δημιουργικής Απασχόλησης στα Νοσοκομεία Παίδων Αττικής
